|
|
|
Tarih : 28.4.2017 - 01:30:07 |
|
| iyiliğin temiz yürekliliğin günahsızlığın bulaşıcı özelliğini yeniden keşfetme umudumuz hala var |
|
| |
Bir yazı okumuştum. Bir bebek doğmadan önce bir melek gelir, parmağını bebeğin dudaklarına bastırırmış. Doğmadan önce gördüklerini unutsun masum doğsun diye. Üst dudaktaki küçük çukur o meleğin parmak iziymiş. Masumiyet dediğimiz şey nedir? Saflık, temizlik, iyilik kirletilmemiş duygular mı. Tanrı tarafından verilmiş değerli bir armağan mı? İnsanlar doğduğunda parlak beyaz mıdır ışığı? Bu beyazlığın kirlenme süreci ne kadar dır. İnsanin en korunmasız en zayıf yanımıdır yoksa. Deliler hastalar yaşlılar o muhteşem duygulara daha yakınlaşıyorlar bence. En başından bu yana doğuştan ve sonrasında hayat çarkları içinde masum bir tarafımız kalmıştır yinede .Öğrendikçe mi azalır masumiyetler acaba? Bebeklikteki bıngıldak gibi değimlidir bir anlamda, kaybederiz zaman içerisinde büyüdükçe sertleşir kabuk bağlar bu masum duygular. İçimizdeki bu çocuk masumiyetinden utanıp bu çocuğu saklamak niye? Saflığın iyiliğin temiz yürekliliğin günahsızlığın bulaşıcı özelliğini yeniden keşfetme umudumuz hala var . Kişilerin dışında o masum çocuk yok artık ama içindeki çocuğun hala aynı değerleri bir yerlerde saklı ve gün geldiğinde ortaya çıkaracağından emin olabiliriz, ve yaşanılan bu kirli dünyada hala beyaz ışığıyla tertemiz bakabilenler var diye umut ediyorum bu hayatta.
)
